"ก็ความรัก มันเป็นข้อความลึก ๆ ของใจ
จะถามว่าหน้าตาเป็นแบบไหน
ฉันคิดว่าคงหน้าตาเหมือนเธอ
ก็ความรัก เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันยิ้มได้
ช่วยฉันให้มีความสุขไม่ว่าอยู่ไหน
เธอรู้ไหม ทุกครั้งที่ใกล้เธอเป็นแบบนี้"
จะถามว่าหน้าตาเป็นแบบไหน
ฉันคิดว่าคงหน้าตาเหมือนเธอ
ก็ความรัก เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันยิ้มได้
ช่วยฉันให้มีความสุขไม่ว่าอยู่ไหน
เธอรู้ไหม ทุกครั้งที่ใกล้เธอเป็นแบบนี้"

แต่สิ่งที่ทุกข์ยิ่งกว่า คือการรักใครสักคน แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกให้คนนั้นรู้ และต้องมาเสียใจภายหลัง

แม้จะแยกความรู้สึกลุ่มหลง และความสัมพันธ์แบบรักใคร่ทางกายออกไปแล้ว

แต่มาค้นพบภายหลังว่าเราไม่ได้ถูกกำหนดมาเพื่อคู่กัน และจะต้องปล่อยให้ผ่านพ้นไป

ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดออก แต่.. เราก็มักจะมองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน จนกระทั่งเรามองไม่เห็นประตูแห่งความสุขบานอื่นที่เปิดรออยู่

คือคนที่คุณสามารถนั่งอยู่ริมระเบียงด้วยกันได้โดยไม่ต้องพูดอะไรสักคำ แต่สามารถเดินจากไปด้วยความรู้สึกเหมือนได้คุยกันอย่างประทับใจที่สุด

แต่ก็จริงอีกเช่นกันที่เราไม่รู้ว่าเราพลาดอะไรไปบ้างจนกระทั่งผลของสิ่งนั้นมาถ ึง

ไม่ได้เป็นหลักประกันว่าเขาจะรักเราตอบ.. อย่าหวังที่จะได้รักตอบ แต่จงรอให้มันงอกงามขึ้นในหัวใจเขา แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ก็ควรพอใจว่าอย่างน้อยสิ่งเหล่านั้นก็ได้งอกงามขึ้นในใจของเราเอง

มักไม่ออกจากปากของคนที่คุณอยากให้พูด

อย่าท้อใจถ้าคุณยังรู้สึกว่าคุณไปไหว อย่าพูดว่าคุณไม่รักคนนั้นอีกแล้ว ถ้าคุณยังไม่สามารถ "ทำใจ"

ความรักจะมาเยือนผู้ที่ยังคงเชื่อ ถึงแม้จะถูกทรยศหักหลัง และจะมาเยือนผู้ที่ยังคงรัก ถึงแม้จะเคยเจ็บปวดมาก่อน

อย่ามองใครจากความร่ำรวย เพราะนั่นไม่จีรังยั่งยืน แต่.. ควรมองหาคนที่ทำให้คุณยิ้มได้ เพราะรอยยิ้มเพียงครั้งเดียว สามารถทำให้วันที่หม่นหมองกลับสดใสได้

อาจใช้เวลาแค่เพียงนาทีเดียว การที่เราจะชอบใคร..อาจใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมงเดียว การที่เราจะรักใคร.. อาจใช้เวลาเพียงชั่ววัน แต่การที่จะลืมใครนั้นต้องใช้เวลาชั่วชีวิต

ผ่านการทดสอบมามากพอที่จะทำให้คุณเข้มแข็ง มีความเศร้าโศกพอที่จะทำให้คุณยังคงความเป็นมนุษย์ และมีความหวังมากพอที่จะทำให้คุณเป็นสุข

อาจทำให้คุณรู้สึกเป็นเรื่องทำให้ต้องเจ็บปวด แต่.. รู้ไว้เถอะว่าคนอื่นก็เจ็บปวดจากสิ่งเดียวกันนั้นเช่นกัน

คือการปล่อยให้คนที่เรารักเป็นตัวของตัวเอง อย่าดึงเขาจากภาพความเป็นเขา มิฉะนั้น.. จะหมายความว่าเราต้องการเพียงภาพสะท้อนของตัวเราที่ปรากฏในตัวเขา

ไม่ได้หมายความว่าเขามีสิ่งที่ดีที่สุด เพียงแต่เขาสามารถทำสิ่งที่เขามีให้ดีที่สุดได้ต่างหาก

เพราะคุณไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปให้ดีได้ ถ้าไม่รู้จักปล่อยวางจากความผิดพลาดในอดีต และความปวดใจ

ท่ามกลางรอยยิ้มของคนรอบข้าง ดังนั้น.. จงมีชีวิตอยู่เพื่อคนอื่น และในยามที่คุณตาย คุณจะเป็นคนที่ยิ้มในขณะที่คนรอบข้างร้องไห้ให้คุณ
ขอให้สมหวังในความรัก และจงรักตัวเองให้มากๆ นะคะ

แหล่งข้อมูล: http://share.psu.ac.th/blog/kitty-kat/4125